اعتبار اثباتی بیّنه مدّعی‌علیه در دعاوی مدنی و کیفری

روح الله اکرمی؛ عزیزاله فهیمی

دوره 13، شماره 25 ، آذر 1400، ، صفحه 37-72

https://doi.org/10.22075/feqh.2021.23662.2900

چکیده
  در فقه امامیه، اقتضای قاعده «بیّنه و یمین» آن است که تکلیف به اقامه بیّنه، متوجّه مدّعی است و مدّعی­علیه با سوگند می­تواند زمینه صدور حکم به نفع خویش را فراهم نماید. این قاعده در کنار برخی از روایات موجب شده است تا مشهور فقها بیّنه مدّعی ­علیه را بی­اعتبار بدانند.در پژوهش حاضر با روشی توصیفی تحلیلی، منابع فقهی مورد مطالعه ...  بیشتر

تعارض ادلّه اثبات دعاوی کیفری؛ پیامدها و راهکارها

عباس زراعت؛ امید متّقی اردکانی

دوره 7، شماره 13 ، دی 1394، ، صفحه 63-94

https://doi.org/10.22075/feqh.2017.1940

چکیده
  واکنش مناسب در برابر واقعه مجرمانه که از اهداف مهم نظام عدالت کیفری به شمار می­آید، در گرو فراهم آمدن عوامل متعددی است؛ اما این یک اصل بدیهی است که پیش از هر اقدام، لازم است وقوع جرم به معنای فعل یا ترک فعل پیش­بینی شده در قانون و ارتکاب آن از سوی متّهم، توسط مقام قضایی اثبات گردد. از این رو، قاضی را باید ملزم به انجام دو تکلیف کلّی دانست؛ ...  بیشتر

تحلیل انتقادی ماهیت ادلّه‌ تحمیلی در حقوق اثبات دعوا

محمد مولودی؛ بیژن حاجی عزیزی؛ مهدی حمزه هویدا

دوره 6، شماره 10 ، تیر 1393، ، صفحه 191-210

https://doi.org/10.22075/feqh.2017.1915

چکیده
  از یک منظر، ادله‌ی اثبات دعوا به دو گروه دلایل اقناعی و تحمیلی تقسیم می‌شوند. دلیل اقناعی، دلیلی است که دادرس در پذیرش مفاد آن اختیار تام دارد و تنها در صورتی در اثبات ادعا مؤثر واقع می‌شود که قاضی به مفاد آن قانع شود و مدلول آن را باور نماید. اما دلیل تحمیلی، صرف‌نظر از باور درونی دادرس در اثبات دعاوی مؤثر است. یعنی، حتی اگر دلیل تحمیلی ...  بیشتر