محمد حسین صفائی
چکیده
در سال‌های اخیر و با ورود برخی از شاخه‌های فلسفه معاصر (مثل معرفت‌شناسی) به علوم دینی، لزوم به کارگیری این مبانی جدید در علم و معرفت دینی بیش‌ازپیش موردتوجه قرارگرفته است؛ اگرچه در اصول فقه نیز به‌عنوان یکی از علوم دینی تا حدودی به توجیه معرفتی پرداخته‌شده اما این موارد به‌صورت تفصیلی مورد ارزیابی قرار نگرفته و یا ...
بیشتر
در سال‌های اخیر و با ورود برخی از شاخه‌های فلسفه معاصر (مثل معرفت‌شناسی) به علوم دینی، لزوم به کارگیری این مبانی جدید در علم و معرفت دینی بیش‌ازپیش موردتوجه قرارگرفته است؛ اگرچه در اصول فقه نیز به‌عنوان یکی از علوم دینی تا حدودی به توجیه معرفتی پرداخته‌شده اما این موارد به‌صورت تفصیلی مورد ارزیابی قرار نگرفته و یا بامعرفت شناسی متداول تفاوتهایی اساسی دارد. در این مقاله پس از طرح مسئله حجیت ذاتی قطع به عنوان باورِ واقع نما و نقش این نظریه در علم اصول فقه، یکی از مشهورترین (و شاید کاملترین) نظریههای معرفتیِ اصولی در خصوص شیوه به دست آوردن باور موجه به نام "نظریه توالد ذاتی" شهید صدر آورده شده، سپس مورد ارزیابی و نقد قرار خواهد گرفت. به نظر می رسد علیرغم تلاش شهید صدر برای تبیین چگونگی توجیه معرفتی در علم اصول فقه، باز هم فضای ذهنیت گرایانه در مسئله حجیت ذاتی قطع بر عینیت گرایی نظریه توالد ذاتی و مسئله استقراء غلبه دارد؛ از همین روی ضروری است بار دیگر به تبیین های عینیت گرایانه و کاربست لوازم آن در اصول فقه توجه شده و در سازوکار واقع گرایی متافیزیکی در خصوص احکام الهی به وسیله نظریه های اصولی تجدید نظر شود.
محمد حسین صفائی؛ حسین واله
چکیده
سخن از معرفت شناسی اصول فقه در دو مقام توصیفی و هنجاری مطرح می‌شود. رویکرد توصیفی به معنای معرفت شناسی اصول فقه در مقام «هست» و شامل فقه اصولی و فقه اخباری خواهد بود که در این مقاله از آن سخن به میان می‌آید. رویکرد هنجاری در معرفت شناسی اصول فقه نیز در مقام «باید» و شامل چیستی معرفت فقهی، منابع معرفت فقهی و امکان معرفت ...
بیشتر
سخن از معرفت شناسی اصول فقه در دو مقام توصیفی و هنجاری مطرح می‌شود. رویکرد توصیفی به معنای معرفت شناسی اصول فقه در مقام «هست» و شامل فقه اصولی و فقه اخباری خواهد بود که در این مقاله از آن سخن به میان می‌آید. رویکرد هنجاری در معرفت شناسی اصول فقه نیز در مقام «باید» و شامل چیستی معرفت فقهی، منابع معرفت فقهی و امکان معرفت فقهی است که می‌توان آن را در پژوهش های دیگری مورد بررسی قرارداد. در اینجا تلاش شده ضمن بیان جایگاه علم اصول فقه در استنباط های فقهی، نقش محوری و اهمیّت مسأله حجیّت ذاتی قطع به‌عنوان یک عنصر معرفتی مشترک در تمامی استدلال های فقهی توصیف شود. در همین راستا ابتدا خاستگاه این مسأله، چرایی طرح آن و مبانی مختلف اتّخاذ شده از سوی اصولیان در خصوص حجیّت ذاتی قطع در علم اصول فقه مورد بررسی قرارگرفته است؛ در ادامه با توجه به دقّت های عقلی و شناختی که از سوی اصولیان برای اثبات ذاتی بودنِ حجیّت قطع لحاظ شده است پیش فرض های معرفت شناسانه آنان نیز مشخّص‌شده و در پایان، ارزیابی از نزاع معرفتی اخباری با اصولی (واقع‌گرایی) و نحوه مواجهه ناکارآمد اصولی در پاسخ به اخباری (ذهن‌گرایی) مطرح می شود.طبق یافته های این تحقیق، امکان ارائه تبیینی کارآمدتر از ساختار حجیّت در اصول فقه به عنوان نظریه جایگزینِ حجیّت ذاتی قطع و در پاسخ به اخباریگری همچنان وجود دارد.
