نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• مهدی صبوری پور ¹
• روژین ابراهیمی ²
• مهرنوش ایمانی ³

¹ استادیار دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

² دانش‌آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)

³ دانش‌آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

براساس ماده  25 ق.م.ا. مصوّب 1392 تنها معیار برای تعیین مجازات تبعی، درجه مجازات اصلی مورد حکم می‌باشد؛ حال آن ‌که با عنایت به این‌که اصل فردی‌کردن مجازات ‌ها به عنوان یک ضرورت در نظام عدالت کیفری کنونی با اتّکا بر مبانی استواری پذیرفته شده ‌است نظر به عدم وجود مانع شرعی، عادلانه بودن دخیل کردن ویژگی‌ های جرم ‌شناختی و شخصیّتی مرتکب در فرایند تعیین مجازات، توجه به هدف بازاجتماعی کردن بزهکار و امکان استفاده از ظرفیّت پرونده شخصیّت می‌توان از اصل مذکور در ساحت مجازات ‌های تبعی نیز بهره برد. پژوهش حاضر با نگرشی تحلیلی - انتقادی قواعد حاکم بر این قسم از مجازات را به چالش کشیده‌ و به این نتیجه رسیده ‌است که در نظام قانونگذاری ایران در اغلب موارد، مجازات ‌ها‌ی تبعی در عرصه هایی که مناسب و کارآمد می ‌باشند درنظرگرفته نشده و بالعکس در مواردی که ضرورتاً مناسب نیستند به شکل غیر قابل انعطافی پیش‌بینی شده‌اند.

کلیدواژه‌ها

• مجازات تبعی
• محرومیت از حقوق اجتماعی
• اعاده حیثیت
• اصل فردی‌کردن مجازات‌ها

عنوان مقاله [English]

A Study on the Feasibility of the Individualization of the Accessory punishments

نویسندگان [English]

• Mehdi Sabooripour ¹
• Rojin Ebrahimi ²
• Mehrnosh Imani ³

¹ Shahid Beheshti University

² Shahid Beheshti University

³ Shahid Beheshti University

چکیده [English]

According to the article 25 of the Iranian Criminal Code which was ratified in 2013, the only criterion for determining of the accessory punishments has been encapsulated within the principle punishments of the committed crime. Regarding this fact that the individualization of punishments as a necessity in the criminal justice system, according to the absence of any Sharia obstacle, the fairness of engaging criminological and personal characteristics of the criminal in sentencing, considering the resocialization of the delinquent and the possibility of personality folder usage, it would be possible to use the abovementioned principle in the field of accessory punishments.
Through an analytical-critical method, the current research aims at challenging the rules governing on this kind of punishments and has come to this end that within the Iranian law-making system, in most cases, the accessory punishments have not been prescribed in appropriate and practical scopes and reversely, they have been inflexibly predicted in cases which are not necessarily proportionate.

کلیدواژه‌ها [English]

• Accessory Punishment
• Civil Disability
• Rehabilitation
• Principle of Punishment Individualization