نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• حسین حقیقت پور ¹
• علی اکبر جعفری ندوشن ²

¹ استادیار فقه و حقوق اسلامی ، دانشکده الهیات ، دانشگاه یزد ، یزد (نویسنده مسئول)

² استادیار حقوق ، گروه حقوق و علوم سیاسی ، دانشگاه یزد، یزد

چکیده

مبحث پنجم از فصل سوم کنوانسیون بیع بین المللی کالا 1980 پیرامون «مقررات مشترک ناظر بر تعهّدات بایع و مشتری» است. در بخش ششم از این مبحث، تحت عنوان «حفظ و نگهداری کالا» طبق ماده 88، در شش مورد اجازه فروش کالای متعلّق به طرف معامله، به طرفین داده شده است: تأخیر غیر متعارف مشتری در تحویل مبیع، تأخیر غیر متعارف بایع در بازپس‌گیری کالا، تأخیر غیر متعارف مشتری در پرداخت ثمن، تأخیر غیر متعارف مشتری در پرداخت هزینه ­های نگهداری کالا، قرارگرفتن کالا در معرض فساد سریع و در پی داشتن هزینه نامتعارف برای نگهداری کالا مستفاد از این ماده، پس از تحقّق بیع و انتقال مالکیّت عوضین، بدون انحلال بیع، طرف قرارداد می تواند یا ملزم است در راستای جهاتی چون استیفای طلب یا جبران خسارت خود و یا ممانعت از ضرر طرف مقابل، کالای متعلّق به او را به شخص ثالثی بفروشد. در حقوق ایران، این راهکار ظاهراً جایگاهی ندارد، اما خاستگاه های نظری آن را می‌توان به گونه فی الجمله در فقه امامیه یافت. مقاله حاضر درصدد است با روش توصیفی - تحلیلی، هر شش عنوان مجوّز فروش کالای متعلّق به طرف معامله در کنوانسیون را به طور جداگانه و تفصیلی در سنجه مبانی فقهی مورد کنکاش قرار دهد. برآیند تحقیق آن است که این راهکار به طور فی‌الجمله قابل پذیرش می‌نماید و در ساختار فقه اصیل جواهری قابل جایابی است اما در برخی از صورت‌ های مزبور نمی‌توان اطلاق ماده 88 را بر مبانی فقهی منطبق ساخت، مگر آن که عنوان ثانوی عارض گردد.

کلیدواژه‌ها

• بازفروش کالا
• سِلف-هِلپ
• قبض
• امتناع طلبکار از قبض
• تقاصّ
• تأخیر در تصرّف مال
• ضمان معاوضی
• فقه امامیه

عنوان مقاله [English]

Jurisprudential feasibility of Selling Goods Belonging to the Trading Party in Article 88 of the Convention on the International Sale of Goods

نویسندگان [English]

• Hosein Haghighatpoor ¹
• Ali akbar Jaafari Nodushan ²

¹ Yazd University

² ,Yazd University

چکیده [English]

The fifth topic of the third chapter of the Convention on the International Sale of Goods of 1980 is about "common regulations governing the obligations of the seller and the customer". In the sixth part of this topic, under the title of "keeping goods", according to Article 88, in six cases, permission to sell the goods belonging to the transaction party has been given to the parties: unusual delay of the customer in the delivery of the goods, unusual delay of the seller in retrieving the goods , the customer's unusual delay in payment of the consideration, the customer's unusual delay in payment the costs of maintaining the goods, exposing the goods to rapid corruption and incurring unusual costs for maintaining the goods. According to this article, after the realization of the sale and the transfer of the ownership of the considerations, without Dissolution of the sale, the contracting party can or is required to transfer the goods belonging to him to a third party in order to to fulfill his debt or compensate for his own damage or prevent the loss of the other part. In Iranian law, this solution apparently has no place, but its theoretical origins can be found in Imami jurisprudence. The present article aims to analyze all six titles of the license to sell the goods belonging to the transaction party in the convention separately and in detail in jurisprudential bases with a descriptive-analytical method. The result of the research is that this solution is acceptable in general and can be placed in the structure of Javaheri jurisprudence, but in some of the aforementioned cases, the application of Article 88 cannot be made compatible with jurisprudencial foundations, unless with the secondary title.

کلیدواژه‌ها [English]

• resale of goods
• Taking delivery
• creditor's refusal to Taking delivery
• compensation
• delay in possession of property
• exchange guarantee
• Imami jurisprudence